Twee voorkeursvarianten heeft het projectteam nu op tafel gelegd voor het 26 kilometer lange dijkentraject. Volgend jaar moet hieruit het definitieve plan van aanpak gekozen worden. Hierbij ligt voor de grote bomen een keiharde keuze voor.

De dijk moet bijna overal worden verstevigd en op veel plaatsen ook iets hoger worden. Dit gaat het makkelijkst op een kaal werkterrein. Bij die keuze gaan alle bomen eraf en wordt het dijklichaam naar de nieuwste veiligheidsnormen uitgebreid. Tenslotte komen er dan jonge boompjes terug op de plaatsen waar nu ook bomen staan, omwille van het landschapsbeeld.

Behoud van de karakteristieke bomen kan ook, maar vergt meer speciale ingrepen. De dijk moet dan even hoog en veilig worden, maar dan door middel van werkzaamheden om de bomen heen. Deskundige Kees Jan Leuvenink: ,,Bij elke boom bekijken we hoe groot de kluit is. Dat deel kan ooit uit de dijk verdwijnen als een boom omvalt. Wij moeten de dijk zo sterk maken dat die ook met zo’n gat door een omgevallen boom nog aan de normen voldoet. Vaak betekent dat, dat je veel extra grond tegen de dijk aan moet leggen.”

Beide scenario’s, met en zonder behoud van bomen, worden nu verder uitgewerkt. Voor elke variant komt in beeld wat de mogelijkheden zijn en wat de gevolgen. Er is daarbij niet alleen oog voor de kwaliteit van de dijken. De plannen makers kijken ook naar landschap en natuurwaarden.

Leuvenink: ,,We brengen bijvoorbeeld ook in kaart wat de levensduur is van de bomen die er nu staan. Van de meeste weten we al dat ze nog makkelijk mee kunnen tot 2050. Dat is het uiterste jaar waar we naar kijken bij de Meanderende Maas.”

De twee voorkeursvarianten tonen niet alleen verschillen voor de bomen. Er komen volgend jaar ook keuzes op tafel voor de inrichting van de uiterwaarden – meer op natuur of meer op recreatie gericht – en voor de vorm van de nieuwe nevengeulen bij Megen.